Gewoon zomaar

17 februari fotocursus / olympusdag

Vandaag kwam mijn bevestiging de email binnen ... jawel je leest het goed. De email binnen. Met daarin het programma voor zaterdag 17 februari in Dierenpark Amersfoort.

kijk met mij mee:
De agenda voor de dag:
10.00u Start welkom
10.05u Tips en trucs voor de topfotograaf (<-- huh, ikke?? lol :)) )
Samenvatting tips en trucs
11.00u Park in foto's maken inclusief opdrachten
12.00u Terug in zaal, lunch
12.30u Bespreken ervaringen, foto's laten zien, opdrachten bespreken.
13.15u Speciale foto's, Mensen fotograferen. JIJ IN DE ROL VAN FOTOGRAAF (Martin denkt hiervan dat wij mensen in de Dierentuin op de foto moeten gaan zetten. Ben reuze benieuwd)
Diepgang in camera techniek en bediening
14.45u Dierentuin in
15.30u Terug voor 2e bespreking
16.00u Einde
Wijzigingen voorbehouden

Zoals gezegd, heb er reuze veel zin in.

Toevalstreffer

Afgelopen dinsdagmiddag naar Foka geweest om aanvulling te kopen op mijn camera (2 circulair polarisatiefilters, een nieuwe batterij, een SD kaartje van Olympus om panorama foto's te kunnen maken en een nieuwe Extreme III 2 Gig kaartje). Woensdagmiddag uit school wat geexperimenteerd met de camera en de nieuwe filters.

blik richting snelweg.

Zowel in Schiedam als bij Rozenburg. En daar gebeurde het. Ik liep naar het uitzichtpunt op de Nieuwe Waterweg toen ik een "professionele fotograaf" (had 2 camera's rond zijn nek hangen) als een gek richting het water zag lopen met zijn camera in de aanslag. Het enige wat ik zag was een sleepboot. Heb hier ook maar wat plaatjes van geschoten en naderhand aan een andere meneer die met een kleinbeeld foto's aan het schieten was gevraagd wat er nu aan de hand was.

Sleepboot Smitwijs Signapore

Het bleek om de Smitwijs Signapore te gaan. Een sleepboot die morgen met de SSP Piranema naar Brazilie wordt verscheept. De sleepboot is in 1984 gebouwd.

Gezellig gecropt met Marinka

Zondagmiddag kwam Marinka met 2 van de 3 kiddo's naar Spijkenisse voor een gezellig middagje scrappen en kletsen. Even voordat ze weggingen terug naar huis deze foto geschoten van Tessa en Remco.

Samen naar Flubber kijken.

Storm over Nederland

Waarnemingen van weerstation Rotterdam van 17 januari 20:15 - 18 januari 20:15.

Het is officieel. Er is een weeralarm afgegeven en er zijn waarschuwingen uitgegaan dat de mensen maar beter niet de deur uit kunnen gaan.
Vanmorgen vroeg viel het nog wel mee. De regen kwam alleen met bakken uit de hemel. Toen ik om kwart over acht ons kikkertje instapte om naar mijn werk te gaan kon ik niet vermoeden dat dit ook betekende dat ik nog geen vijfendertig minuten later er weer uitstapte ... jawel, bij ons voor de deur. Er was geen beginnen aan om Spijkenisse te verlaten. Alle wegen richting de 2 exits (dwz. Hartelbrug of Spijkenisserbrug) waren verstopt en toen ik na 20 minuten op alternatief 2 slechts een luttele 10 -15 meter verder was gekomen besloot ik rechtsomkeert te maken en huiswaarts te keren. Zo gezegd, zo gedaan. School gebeld, dat ik het een half uur later opnieuw zou proberen. Een half uur later waren de problemen opgelost en toen was ik binnen 20 minuten in Schiedam.
De leerlingen waren in de les net zo omstuimig als het weer buiten en bij iedere harde windvlaag hoorde je wel een leerling "zo he" zeggen. En dat terwijl het grote geweld nog moest losbarsten. Om half twee, zo'n tien minuten nadat het zesde lesuur was gestart hoorde ik ineens Hans, de conrector omroepen. De telefoonlijnen stonden nogal roodgloeiend vanwege telefoontjes van verontruste ouders, immers de storm zou nog erger worden. Er was dus na beraad van de directie besloten om de leerlingen per direct vrijaf te geven. Rest van het verhaal kon ik niet meer horen, omdat de leerlingen in een uitbundig gejuich losbarstten. Ook aan ons leraren werd verzocht om naar huis te gaan. Vinden ook wij helemaal niet erg.
De toerit naar de snelweg stond nogal vast, maar ik zag het verkeer op de andere baan nog wel rijden. Dit was vreemd. Maar even later zag ik de oorzaak hiervan. Een vrachtwagen was gekanteld, de chauffeur in de ziekenwagen geplaatst en een andere vrachtauto stond langs de kant. De weg was dus tijdelijk afgesloten geweest. Verder zonder al te veel problemen in Spijkenisse aangekomen.
Thuisgekomen wist ik niet hoe snel ik naar binnen wilde, echter onze rooie dacht hier heel anders over. Ik had de deur nog niet open gedaan om naar binnen te stappen en meneer stond al weer buiten. Nu ja, hij vond het ook niet leuk. Dan maar schuilen onder de grote plant en wegrennen als vrouwtje je wil pakken. Hoe krijg je zo'n rood monstertje binnen? Nou, men neme de emmer voer en een bakje en doet voer in het bakje. Men laat de deur open staan en stapt 3-4 passen uit het zicht van rode monstertjes. Aangezien dit rode monstertje van zichzelf vindt dat er altijd meer inkan, kwam hij dus op het bakje af als vliegen op een pot met honing. Snel deur dicht en bakje voer verwijderd.

Schade bij ons als gevolg van storm en regen:

• lekkage bij kunststof kozijn (lang leve het failliete Exacta)
• Een conifeer die op halfzeven hangt. Wordt spannend morgenochtend of hij dan nog staat of al ligt.
• Omgewaaide bloempotten.

Van mijn ouders hoorde ik dat het winkelcentrum Walburg (mijn favoriete hangplek toen ik nog middelbare scholier was - om te winkelen dan en in rond te slenteren) de hele dag was afgesloten omdat de glazen dakplaten dreigden te vallen.

Wat links naar nieuwsberichten:

• http://www.radiorijnmond.nl/Homepage/Regionieuws/Nieuws?itemid=41497
• http://www.nos.nl/nos/artikelen/2007/01/art000001C73AF44D99B0B6.html
• http://www.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2007/1/18/180207_storm_problemen.html

Wii .... wie zeg je?? nou de wii..

Zo rond 16 december kwam hij bij ons in huis. De wii, Nintendo's nieuwste spelconsole. Overal was hij uitverkocht en alleen op internet (marktplaats) kon hij nog tegen woekerprijzen daags na zijn release verkregen worden. Echter, met een beetje bellen sta je zo op de wachtlijst en wat schetste mijn verbazing. Ik stond zelfs op de derde plaats.

En zo gebeurde het dat ik op de vrijdagmiddag na thuiskomst uit school zie dat er een berichtje op het antwoord apparaat staat. De wii is binnen. Ik stuiterde zowat mijn kikkertje in en al huppelend kwamen wij aan op het Dorp (zoals een rechtgeaarde Spijkenisse zijn stadscentrum noemt) alwaar ik een half uur later nog vrolijker vandaan huppelde met dit keer ook de kostbare wii naast mij.

Toen M. thuiskwam snel geinstalleerd en toen kon het grote plezier beginnen.

Wij hebben de hele avond gebowled en het leuke is dat het net echt lijkt als je de dolby surround aan hebt.

Met oud en nieuw moesten mijn ouders er ook aan geloven en het wonder van de wii geschiedde. Zij vonden het geweldig. Wat een lol hadden we met elkaar en dat allemaal rondom een spelcomputer.

Scrappen bij Francine

Of beter gezegd, een supergezellige dag in Monnickendam.

Zondagmorgen vroeg opgestaan, alhoewel, zo vroeg was het nu ook weer niet. Om 8 uur op en toen na een klein ontbijtje van 2 boterhammen en een kop Senseo onder de douche gesprongen. Snel de laatste spullen bij elkaar gezocht en in de auto gestapt om de rit naar Monnickendam te maken. Routebeschrijving lezen valt toch niet mee, want je moet ook nog eens op het verkeer letten en zorgen dat je geen afslagen mist.

Van te voren even Monnickendam op de kaart opgezocht en het lag (ligt nog steeds ;) ) ten noordoosten van Amsterdam. Dus zou je verwachten dat de routebeschrijving je dan ook de oostelijke rondweg rondom Amsterdam laat rijden. Maar nee hoor, deze stuurt je vrolijk linksom de westelijke ringweg op. Uiteraard ook nog door een 80 km per uur zone (je kent dat tegenwoordigwel, zo een met trajectcontrole). Vervolgens moet je nog enorm goed uit je doppen kijken, wil je niet een afslag missen. Maar al met al ging ik goed. Totdat ik opeens Purmerend op mijn route beschrijving zag staan en ik in twijfelen werd gebracht. Want ik zag ook iets van Zaandam er op staan. Enfin afslag genomen en stuk gereden toen ik bedacht dat ik helemaal verkeerd reed. Op rustig stukje voor het rode stoplicht nog eens grondig de routebeschrijving doorgenomen en toen kwam ik er achter dat ik weer terug de snelweg op moest. Ik was kennelijk aanvankelijk toch goed gereden.

Gelukkig kwam ik niet superverlaat aan. Francine had mij al gewaarschuwd dat ik de afslag naar haar straat toe zou missen als ik niet goed oplette, hetgeen ook gebeurde. Maar fout was snel gecorrigeerd. Vrijwel gelijktijdig met mij stapte ook Maaike na een aantal minuten bij Francine binnen.

Maaike

Lekker met zijn drieen en kleine Marleentje koffie gedronken en een stuk kwarktaart gegeten (zie stukje bij beetje blog), waarna wij aan de scrap gingen. En met wij bedoel ik niet alleen Francine, Maaike en ondergetekende. Maar ook een driejarige (of bijna driejarige). En creatief dat ze is.

Later in de middag enorm gelachen om en met Frank. Genoten van Robin.

Francine - Mijn scrapvriendin en mede Olympus-fotografe



Kortom een zeer geslaagde dag, die zeker voor herhaling vatbaar is. Francine, dank je voor je gastvrijheid en het laten genieten van je geweldige kinderen.

Hare Poezelige Hoogheid

Dit is Lappie, onze Poezelige Hoogheid. Ze vind zichzelf echt een prinsesje en vrouwtje (ikke dus) ben slechts haar bediende. Als mevrouw iets van mij gedaan wil krijgen, dan gaat ze zitten op het ladekastje, waarop ook mijn snij-apparaat sta, zo dat ik niets kan doen. Als ik dan niet onmiddelijk in actie kom, begint Hare Poezelige hoogheid flink te kreunen. Nee, niet miauwen, maar kreunen. Net zolang totdat ik reageer, waarop ze dan hooghartig miauwt. Vervolgens moet ik haar verwennen. Dat wil zeggen aaien vanaf haar nek tot het puntje van haar staart (en nee, dat mag inderdaad nooit!! op eigen initiatief) of ik moet ter plekke alles laten vallen en opspringen om mevrouw van water te voorzien uit haar persoonlijke wastafel. Immers Poezelige Hoogheden drinken niet uit waterbakjes, dat ik wat voor de plebs onder het kattenvolk (haar adoptiefbroer Teigetje dus). En dan moet haar bediende het niet wagen om slechts de kraan te laten druppelen, nee ze wil dan het liefst nog dat ik haar gadesla tijdens het drinken. Dit alles onder het mom "Kijk eens hoe goed ik dat kan".

Eten is een heel ander verhaal. Als Poezelige Hoogheid eet je nooit uit een bakje, ok... alleen dan als je echt enorme honger hebt, maar anders doe je dat niet. Neen, een Poezelige Hoogheid wil haar eten van een speciaal voor haar gekochte matje (placemat in de volksmond). Niet te veel en niet te weinig. Nat voer is voor het gewone volk, nee Hare Poezelige Hoogheid eet alleen kwaliteits droogvoer. Dus waag het niet met een ordinaire zak "poes" voer van een of andere Super, nee alleen het beste is goed genoeg. Dus "Royal Canin" en sinds kort ook de "One" brokjes. Aangezien het "plebs" ook in huis rondparadeert moet het eten van Hare Poezelige Hoogheid op commando worden gedoseerd. Let wel, haar commando.

Snoepjes, nou liever niet, maar als het niet anders kan dan graag de "Catnip" snoepjes uit de dierenspeciaalzaak.

Spelen, dat doet een Hoogheid niet, dus hoe brengen wij onze tijd dan wel door.

1. Met het naar buiten staren

2. Met slapen op de Koninklijke Sofa (lees bedbank)

3. Met het slapen in de Koninklijke Watervoorziening (wastafel)

Update 2.

In de kerstvakantie gingen M. en ik op bezoek bij mijn collega informatiekunde. Hij en zijn vriendin wonen in een geweldig appartement op de 21e verdieping dat uitkijkt op de Hofpleinfontein in Rotterdam Centrum. Mijn collega had mij al gezegd, dat ik maar mijn fotocamera mee moest nemen, want het uitzicht was werkelijk fenomenaal. Zo gezegd, zo gedaan. Foto's waren niet zoals collega dacht van het weidse uitzicht, maar voornamelijk van de vijver. Dank Pa, dat ik je statief mag hebben. Hij kwam goed van pas.

Verder overheerlijk gegeten en gezellig nagetafeld / geborreld. Al met al een supergeslaagde avond.

Hier de foto's.